donderdag 26 mei 2016

IRONMAN Lanzarote - Onvergetelijke 25e editie

Zaterdag 21 mei 4u 's ochtends. In het restaurant van Club La Santa troffen we enkel wat verdwaasde triatleten aan die proberen nog de nodige koolhydraten binnen te spelen. Zowel bij mezelf als bij clubmakker Pit ging het ontbijt nog vrij vloeiend binnen en samen met onze supporters vertrokken we rond 4u30 naar Puerto del Carmen voor de start van de 25e IRONMAN Lanzarote.. 

De voorbereidingen in de wisselzone liepen prima. Drinkbussen in de wisselzakken gestoken, de fiets klaargemaakt en nog even de gebruikelijke sanitaire stop gemaakt. Dit jaar heb ik dus geen ventielen afgeschoten of chip kwijt gespeeld, hopelijk een goed teken voor de rest van de dag. Het was nog betrekkelijk fris en ook de wind stak al lichtjes op, doch niet zo erg als vorig jaar. Om 6u45 nam ik plaats in de All World Athlete zone vooraan het strand. Ik sloeg nog een praatje met Johan en zette me dan wijselijk langs de uiterste buitenkant, om bij de start niet overlopen te worden door de massa achter mij.

Vorig jaar kwam ik misselijk uit het water na een ware boksmatch en ik verwachte me vandaag aan hetzelfde wasmachine-effect. Ik besloot dan ook liever wat extra meters te maken dan geradbraakt uit het water te moeten komen. De eerste halve ronde lukte dat prima, tot ik aan de verste boei toch iets te veel in de massa terecht kwam. Overal vlogen armen en benen in het rond en ik maakte me zo snel mogelijk uit de voeten. Na het eerste rondje van 1900m had ik 36min gezwommen. Niet super maar het gevoel was nog OK. De tweede ronde was iets minder hectisch en ik kon toch al enkele honderden meters vrij zwemmen. Uiteindelijk verliet ik het water na 1u13 op een al bij al povere 943e plaats. Maar ik had nog niet al te veel energie verspeeld, in tegenstelling tot vele anderen. En iedereen had wel wat mindere zwemtijden in de massa.

De wissel verliep vlot. Het zonnetje was al flink beginnen schijnen ondertussen en dankzij de vele vrijwilligers werden alle atleten voorzien van voldoende zonnecrème. Na 1u23 wedstrijd zat ik op de fiets. Pit zou een dikke 20 minuten later volgen.

De eerste kilometers verliepen goed. Ik haalde vele atleten in, zoals vorig jaar, maar had nog niet echt een supergevoel. Nochtans gingen de klimmen naar Yaiza en Timanfaya prima en ook richting El Golfo flirtte ik met de 60km/u wind in de rug. Na 60km zag ik de supporters een eerste keer in La Vegueta. Daarna begon het naar mijn gevoel beter te draaien. Ik bevond me ook in goed Noord-Kempisch gezelschap. Toen ik de supporters na 90km terug passeerde vlak voor Teguise, fietste ik samen met Marc. Raf riep me langs de kant ook toe dat 'snorreke' slechts 2 minuten voor ons reed. Hij bedoelde Frank van het BeFast-team. Samen met Marc kwam ik enkele kilometers later bij Frank, en op de klim naar Mirador de Haria haalde ik ook René in, die sterk had gezwommen maar gehavend was door een voet- en beenblessure. Ongelofelijk na 4 uur wedstrijd op slechts honderden meter uit elkaar te zitten met 4 bekende en geroutineerde streekgenoten. Ik was dus best competitief tot dus ver.

Ik wisselde voor de afdaling naar Haria mijn drinkbussen aan de persoonlijke bevoorrading (Frank kwam me daar terug voorbij) en reed een goede afdaling en aansluitende klim richting Mirador del Rio. Na 120km zaten de allerzwaarste stukken erop. Ik was ook al meer dan 200 plaatsen opgeschoven in de rangschikking ondertussen, en dit vooral tijdens de beklimmingen. De afdaling naar Arrieta ging goed en ik bereidde me voor op de laatste zware hindernis rond km 140, de befaamde combinatie Tahiche - Nazareth. Eerst 2km bergop vol wind in het gezicht, en dan een stuk van 5km op een verschrikkelijk stuk 'asfalt'. Langs de kant van de weg zag ik mensen met lekke banden, drinkbussen en zelfs ganse afgebroken zadelrekjes. Tijdens het inhalen van andere atleten was ik ook wat bang om van de 'best bereidbare' weg af te wijken maar de Quintana Roo hield stand in zijn IRONMAN-doop. Groot was dan ook de opluchting toen ik terug op het goede asfalt kwam.

De laatste 30km voelde ik hoe de zon ondertussen aan het branden was. Vooral in de stukken wind mee was de hitte reeds zeer intens. Ik had totaal geen idee in welke toestand ik de marathon zou gaan aanvatten. Ik had al veel energie verbruikt en de warmte was veel nadrukkelijker aanwezig dan de voorbije week. Het goede nieuws was wel dat ik ruim voldoende vocht had opgenomen gezien de 2-3 plaspauzes sinds de start. Ik schakelde wel met opzet een tempo lager, Marc was ondertussen nog terug gepasseerd en zou met een kleine 10 minuten voorsprong aan de marathon beginnen. Ik nam deze keer de laatste afdaling met iets minder risico dan vorig jaar en kwam deze keer veilig en wel terug in de wisselzone na 6u22 fietsen. Voor mij zag ik Frank ook nog net de wisselzone binnenrijden. We zaten dus nog allemaal dicht bij elkaar. Ik was tijdens het fietsen wel goed opgerukt van de 943e naar de 562e plaats.

In de wisselzone nam ik terug de tijd om even het toilet te bezoeken en me nadien goed te laten insmeren met zonnecrème. Mijn pakje zag door het vele zoutverlies in de hitte al serieus wit. Ik hoopte dat dit me niet te veel problemen zou bezorgen.

Ik begon de marathon met een wonderbaarlijk goed gevoel. Kevin, Raf en Sanne juichten me toe en Vanessa bezorgde me aan de persoonlijke bevoorrading na 1km nog de nodige gellekes. Ik liep de eerste 15km constant een tempo boven de 12km/u waarbij ik enkel aan de bevoorradingen voldoende tijd nam om te drinken. Ik haalde Marc en Frank terug in voor het keerpunt achter de luchthaven en zat nog heel goed. Op de terugweg passeerde ik Pit in zijn zeer soepele tred. Hij was met een 8tal km achterstand aan de marathon begonnen. Na 21km kwam ik terug in Puerto del Carmen bij de supporters. Ik kreeg op dat moment echter een serieuze dip. Zowel benen als conditie voelden nog goed maar ik kon me even nog moeilijk voortbewegen en voedsel opnemen.
Het tweede rondje (11km) werd zo een zware dobber. Ik wisselde stukken (traag) lopen af met wandelen en kon niet thuis brengen wat er echt aan de hand was. Toen ik terug bij de persoonlijke bevoorrading had Vanessa echter mijn redmiddel gevonden, zoute chips! Door de onvoorziene hitte was immers zoutverlies het grootste (en enige) probleem gebleken. Ik nam enkele stukjes chips mee en kwam er helemaal door. De spieren lieten me na het dipje niet meer toe om nog veel gas te geven maar ik kon opnieuw blijven lopen aan 10km/u en vooral genieten van mijn laatste rondje. Ik kwam René nog tegen die ondanks zijn blessures toch weer knap zou finishen. Na enkele malen haasje-over zou Frank uiteindelijk 2 minuten voor me finishen. Op de tonen van 'Yesterday' van The Beatles op een lokaal terras begon ik aan mijn laatste 4km. Een kilometer verder hoorde ik plots nog een bekende stem achter me. Marc was er ook helemaal terug doorgekomen en we waren samen op weg naar de finish. Marc liet uiteindelijk een gaatje vallen zodat we allebei een mooie finishfoto konden versieren. Na een marathon van 4u18 kwam ik in prima toestand aan in een nieuw persoonlijk record in Lanzarote (12u13:39). Ik had nog 15 plaatsjes extra goedgemaakt en kwam aan als 547e overall. Een half uur later kwam ook debutant Pit supertevreden over de finish.

Het was uiteindelijk mijn 5e 'volledige afstand' finish en de tweede waarbij ik voelde dat ik echt competitief was en niet uitsluitend tegen mezelf heb zitten vechten. Ik schat mijn prestatie hier zeker hoger in dan zelfs mijn 10u38 in Klagenfurt in 2014, ook al was de race daar perfect en verloor ik nu toch een dikke 20 minuten door het zoutprobleempje. Lanzarote blijft een verschrikkelijk zware maar waanzinnig mooie wedstrijd. We hadden te maken met veel wind, hoogtemeters en een enorme hitte die pas zaterdag zelf was komen opsteken. Ik heb enkel een zoutdipje moeten trotseren op weg naar de finish en beschikte voor de rest over een superconditie en sterke benen. Ik was ook veel frisser na de finish dan vorige wedstrijden en recupereerde een pak sneller. En ik was ook binnen uitstekend gezelschap aangekomen.
Ik ben ook heel content van het feit dat ik begin dit jaar ben overgeschakeld naar Herbalife voor een aantal aspecten van mijn (sport)voeding. Met de voedingsshakes als aanvullende maaltijden, ben ik een dikke 5kg lichter kunnen starten in Lanzarote. In trainingen en wedstrijden gebruik ik nu ook de Prolong en Hydrate producten die mijn electrolyten en energieniveau goed op peil houden, zonder dat ik massa's repen moet eten. De enige 'fout' die ik deze keer heb gemaakt, was dus het niet voorzien van extra zouten bovenop de sportdrank tegen de hitte. De dagen voordien was het nooit echt heet geweest en vaak bewolkt dus het was niet in me opgekomen om me extra te wapenen tegen de warmte. Als het in Vichy warm wordt, ga ik toch terug overschakelen op het gelijknamige water met extra zouten om mijn sportdrank in op te lossen.

Mission accomplished met misschien wel het beste gevoel ooit achteraf. de wedstrijd liep uiteindelijk prima en ik heb de laatste maanden ook veel ontspannender getraind, zonder me te veel druk op te leggen. Alle test-wedstrijdjes bevestigden ook de goede conditie en mentale toestand. Dit alles samen geeft me de zin om er nog eens tegen aan te gaan richting Vichy. Als we daar allemaal in orde zijn, wordt het een spannend onderonsje met Mirco en Erik. En ik weet ook dat ik niet enkel tijdens het fietsen, maar ook bij het lopen nog het verschil kan maken, zolang ik geen foutjes maak en de omstandigheden goed inschat. I'm back!


donderdag 19 mei 2016

IRONMAN Lanzarote 21/mei - Voorbeschouwing

Na een 1105e en een 637e plaats zijn we voor de derde keer naar Lanzarote afgezakt met als ambitie een top500 plaats op de ruim 2000 ingeschreven deelnemers. En deze keer hebben we zelfs een clubgenoot gevonden die het aandurft om mee aan te beginnen, zelfs voor zijn allereerste volledige triatlon.

De IRONMAN van Lanzarote belooft immers zijn reputatie weer alle eer aan te doen. 3800m zwemmen, 180,2km fietsen en 42,2km lopen met meer dan 2500 hoogtemeters in het fietsparcours, een temperatuur rond de 26 graden en niet te vergeten 5 beaufort noordenwind. Tijdens onze verkenningstochten werd nogmaals duidelijk dat vooral dit laatste menig fietser tot de waanzin drijft. Je moet hier echt een keer geweest zijn in deze periode om te weten wat een windje op Lanzarote betekent ...

Alles is tot hiertoe goed verlopen. Gezellige fietstochtjes met ons reisgezelschap, een beetje gelopen en gezwommen. De fietsen zijn vandaag al in orde gemaakt en straks gaan we nog naar de race briefing en even de wetsuit inzwemmen.

Voor de mensen die zaterdag willen volgen, volgen hieronder de opties. Ik heb nummer 304, Peter 348, we starten zaterdag om 7u Canarische tijd = 8u in België.


Peter en ikzelf na de registratie woensdag

donderdag 12 mei 2016

Wings for Life 2016

Na de leuke ervaring van vorig jaar, had ik me reeds lang ingeschreven voor de Wings for Life run in Breda. Opnieuw zou het een ideale test worden 2 weken voor de IRONMAN van Lanzarote. Het concept was hetzelfde als vorig jaar. Met een 2500 lopers tesamen vertrekken en zo lang mogelijk voor de catcher car blijven, dit jaar bestuurd door Max Verstappen.

Met de familie Zoete, Kevin, Sanne, Coois en Dieter waren we met een gezellige bende afgezakt naar Breda waar al menig plezier werd gemaakt voor de start. Hiervoor stonden enkele mede-atleten in met merkwaardige opwarm-oefeningen en bizarre looks (genre Snelle Eddy).

De hitte zou zeer bepalend worden. Na weken van koude was het immers plots boven de 25 graden geworden, en barstte bovendie het pollen-seizoen volop los. Ik was er bijna zeker van dat ik de top 70 plaats van vorig jaar niet zou overdoen in deze omstandigheden. Ik hoopte vooral niet op een anti-climax door de warmte, want conditioneel stond ik nog nooit zo ver.

Ik startte samen met Dieter, Geoffrey en Coois vooraan in de massa. De eerste 10km kwamen ikzelf en Dieter misschien een beetje optimistisch snel door maar er liepen nog zeker 100 mensen voor ons. Ik begon toen al wel te vrezen voor een warmteklop. Onder de bomen was het immers zeer aangenaam, maar op bepaalde onbeschutte delen van het parcours was het ontzettend heet.

Mijn verbazing was dan ook groot dat het Dieter was die eerst moest afhaken door de warmte terwijl ikzelf nog in een goed tempo zat. Ik bleef ook goed in positie en ging al bij al vlot naar de 20km. Daar kreeg ik het gezelschap van een Nederlander, op de fiets begeleid door zijn overenthousiaste en luidruchtige coach. Het begon met momenten wat op mijn zenuwen te werken maar weglopen lukte me niet. Integendeel, rond km 23 moest ik ze even laten gaan. Op dat moment kreeg ik de melding dat ik rond de 80e plaats liep. Niet slecht in zulke omstandigheden. 

Aan kilometerpunt 25 gaven er nog enkele mensen de brui aan en ik voelde dat er nog ruim voldoende in de tank zat, ondanks de matige bevoorradingen met water elke 5km. Ik stak nog een tandje bij en begon één voor één stervende zwanen in te halen, inclusief de 2 olijke Nederlanders. Aan km 29,4 werd ik uiteindelijk gegrepen door de catcher car, met een 68e plaats als eindresultaat. 

Ik was supertevreden met deze uitslag. Niet alleen had ik enkele jongeren achter me gelaten die toch vlot rond de 1u05 waren gefinisht in de 10Mijl, ook was ik veel beter bestand tegen de warmte dan de meeste andere lopers. Dat bevestigde dus dat de conditie echt goed zit en dit me ook meer bestand maakt tegen de omstandigheden.

Op naar Lanzarote!